Een dorp
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Marion
06 December 2007 | Suriname, Paramaribo
Donderdag 6 dec. 07
Een dorp
Ook al zou je willen, het lukt je hier in Paramaribo niet om mensen te ontlopen.. het is net een dorp.
Prompt loop ik dus gisterenmiddag recht op Pim in en hij vraagt me om mijn mening!
Hij zag me aarzelen en zei “wees maar eerlijk hoor, dat doet me geen pijn.”
Ik heb gezegd dat het niet mijn soort film was, dat ik het meer een zoektocht vond. Hij vroeg van wie, ik zei “van jou”. En dat dat deels interessant was maar te uitgebreid. Hij antwoordde dat hier in Suriname alles veel breder wordt uitgemeten, mensen nemen de tijd. Je weet… Nou goed ik begreep al van anderen dat Pim gewoon precies doet wat hij wil en mijn eerlijkheid wel op prijs stelde, maar er niets mee zal doen.
Bij On Stage vorderen de werkzaamheden aan en in het gebouw gestaag. Iedere dag komt er iets bij; gisteren konden we voor het eerst kopiëren, wat heel goed uitkwam voor de workshop die ik ging geven aan de docenten.
Halverwege kwam de MTNL ploeg binnen. Ze hebben een deel van de workshop gefilmd, een daarna eerst Helen en mij geïnterviewd, en ook mij nog apart. Op 25 december wordt het in het programma Fa Waka uitgezonden; dus allemaal met de kerststol op schoot kijken!
Ondertussen begint het einde van dit spannende avontuur te naderen…
Ik voel de weemoed al een beetje opkomen.
Maar ik weet ook nu al dat als de Boeing zondagochtend weer veilig op Schiphol is geland, ik kan terugkijken op een fantastische reis die me ook persoonlijk heel veel heeft gebracht. Het is heel bijzonder om hier te zijn, en aan den lijve Suriname te ervaren. Mijn begrip van de Surinaamse cultuur heeft zich hier verdiept; het is moeilijk te omschrijven hoe, het heeft iets te maken met hier-komt-het-allemaal-vandaan. Daarbij is natuurlijk het lesgeven op zo’n jonge theaterschool meer dan alleen maar leuk; ik kan een steentje bijdragen aan de opbouw van een organisatie.
De zon straalt weer op volle kracht vandaag.
Dus zolang het nog kan stap ik met blote schouders en teenslippers op mijn fiets, het laatste stukje avontuur tegemoet!
Marion
Een dorp
Ook al zou je willen, het lukt je hier in Paramaribo niet om mensen te ontlopen.. het is net een dorp.
Prompt loop ik dus gisterenmiddag recht op Pim in en hij vraagt me om mijn mening!
Hij zag me aarzelen en zei “wees maar eerlijk hoor, dat doet me geen pijn.”
Ik heb gezegd dat het niet mijn soort film was, dat ik het meer een zoektocht vond. Hij vroeg van wie, ik zei “van jou”. En dat dat deels interessant was maar te uitgebreid. Hij antwoordde dat hier in Suriname alles veel breder wordt uitgemeten, mensen nemen de tijd. Je weet… Nou goed ik begreep al van anderen dat Pim gewoon precies doet wat hij wil en mijn eerlijkheid wel op prijs stelde, maar er niets mee zal doen.
Bij On Stage vorderen de werkzaamheden aan en in het gebouw gestaag. Iedere dag komt er iets bij; gisteren konden we voor het eerst kopiëren, wat heel goed uitkwam voor de workshop die ik ging geven aan de docenten.
Halverwege kwam de MTNL ploeg binnen. Ze hebben een deel van de workshop gefilmd, een daarna eerst Helen en mij geïnterviewd, en ook mij nog apart. Op 25 december wordt het in het programma Fa Waka uitgezonden; dus allemaal met de kerststol op schoot kijken!
Ondertussen begint het einde van dit spannende avontuur te naderen…
Ik voel de weemoed al een beetje opkomen.
Maar ik weet ook nu al dat als de Boeing zondagochtend weer veilig op Schiphol is geland, ik kan terugkijken op een fantastische reis die me ook persoonlijk heel veel heeft gebracht. Het is heel bijzonder om hier te zijn, en aan den lijve Suriname te ervaren. Mijn begrip van de Surinaamse cultuur heeft zich hier verdiept; het is moeilijk te omschrijven hoe, het heeft iets te maken met hier-komt-het-allemaal-vandaan. Daarbij is natuurlijk het lesgeven op zo’n jonge theaterschool meer dan alleen maar leuk; ik kan een steentje bijdragen aan de opbouw van een organisatie.
De zon straalt weer op volle kracht vandaag.
Dus zolang het nog kan stap ik met blote schouders en teenslippers op mijn fiets, het laatste stukje avontuur tegemoet!
Marion
-
06 December 2007 - 17:26
Jacquelijne:
Wauw wat een raar idee dat je zondag al weer terug komt. Je post klinkt toch meer als: een half jaartje daar wonen en werken zou geweldig zijn (met R en R in de buurt wellicht), zo in je element.
Geniet van de laatste dagen!
Liefs, J
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
