weer thuis
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Marion
26 Maart 2010 | Nederland, Amsterdam
Lieve mensen.
Zoals jullie al hadden begrepen was dit niet een rustig reisje waar alles van en leien dakje liep. We hebben heel hard gewerkt, maar ook plezier gemaakt. Ik ben heel blij dat we er in het weekend 24 uur tussenuit zijn geknepen om naar Matapika af te reizen, een plaats aan de oceaan war je alleen met een bootje varend door het moeras kunt komen. Alleen dat al is een belevenis; ik heb het op video vastgelegd. Aangekomen bij de oceaan hebben we ons met onze prive chauffeur/ kok/ beschermheer gesetteld in de plaatselijke kampeeraangelegenheid; een afdak met hangmatten waar we de nacht tevreden schommelend zouden doorbrengen. Maar voor het zover was zijn we rond half 11 's avonds vetrokken voor een wandeling van 2 uur, om het legproces van de reuzenschildpad te volgen. Dat was magisch; we hebben er een aantal van heel dichtbij gezien, ze stilletjes geobserveerd terwijl onze gids (je mag hier niet zelfstandig heen) met een klein lampje op sporen, schild en zelfs ook versgelegde eitjes scheen. Prachtig. En even een echt rustmoment in de natuur, dat hadden we net nodig.
Eenmaal terug in de stad hervatten we direct ons oude tempo, af en toe weemoedig terugdenkend aan die trage schildpadden die slechts hun natuurlijke cyclus volgen.
Wat het werk vooral moeilijk maakt was het gebrek aan organisatorische en productionele ondersteuning. Tijdens onze 24- uurs escape was in de stad tussen 2 mensen een bom gebarsten en konden we bij terugkomst toch wel een beetje puinruimen. Toen dinsdagmiddag de conferentie was afgelopen waren we stuk. Die avond hebben we nog lekker gegeten met Rika en gesproken over alles; de weggelopen productie medewerker, onze samenwerking, en ook , gelukkig, over de telefoontjes die zij nog had ontvangen na de conferentie. Mensen hebben het zeer gewaardeerd, en waren verrast door het geheel en opnieuw geinspireerd om kunst en cultuureducatie in het onderwijs op de agenda te zetten. Daar hebben we een bijdrage aan kunnen leveren en dat is heel belangrijk; daar kwamen we tenslotte voor.
Het was een hectische, improvisatierijke en leerzame reis. We hebben heel hard gelachen, zijn verbijsterd geweest, hebben in talloze hiaten gesprongen en zijn weer heelhuids thuis.
Liefs
Marion
Zoals jullie al hadden begrepen was dit niet een rustig reisje waar alles van en leien dakje liep. We hebben heel hard gewerkt, maar ook plezier gemaakt. Ik ben heel blij dat we er in het weekend 24 uur tussenuit zijn geknepen om naar Matapika af te reizen, een plaats aan de oceaan war je alleen met een bootje varend door het moeras kunt komen. Alleen dat al is een belevenis; ik heb het op video vastgelegd. Aangekomen bij de oceaan hebben we ons met onze prive chauffeur/ kok/ beschermheer gesetteld in de plaatselijke kampeeraangelegenheid; een afdak met hangmatten waar we de nacht tevreden schommelend zouden doorbrengen. Maar voor het zover was zijn we rond half 11 's avonds vetrokken voor een wandeling van 2 uur, om het legproces van de reuzenschildpad te volgen. Dat was magisch; we hebben er een aantal van heel dichtbij gezien, ze stilletjes geobserveerd terwijl onze gids (je mag hier niet zelfstandig heen) met een klein lampje op sporen, schild en zelfs ook versgelegde eitjes scheen. Prachtig. En even een echt rustmoment in de natuur, dat hadden we net nodig.
Eenmaal terug in de stad hervatten we direct ons oude tempo, af en toe weemoedig terugdenkend aan die trage schildpadden die slechts hun natuurlijke cyclus volgen.
Wat het werk vooral moeilijk maakt was het gebrek aan organisatorische en productionele ondersteuning. Tijdens onze 24- uurs escape was in de stad tussen 2 mensen een bom gebarsten en konden we bij terugkomst toch wel een beetje puinruimen. Toen dinsdagmiddag de conferentie was afgelopen waren we stuk. Die avond hebben we nog lekker gegeten met Rika en gesproken over alles; de weggelopen productie medewerker, onze samenwerking, en ook , gelukkig, over de telefoontjes die zij nog had ontvangen na de conferentie. Mensen hebben het zeer gewaardeerd, en waren verrast door het geheel en opnieuw geinspireerd om kunst en cultuureducatie in het onderwijs op de agenda te zetten. Daar hebben we een bijdrage aan kunnen leveren en dat is heel belangrijk; daar kwamen we tenslotte voor.
Het was een hectische, improvisatierijke en leerzame reis. We hebben heel hard gelachen, zijn verbijsterd geweest, hebben in talloze hiaten gesprongen en zijn weer heelhuids thuis.
Liefs
Marion
-
26 Maart 2010 - 21:38
Ernestine:
He, he. Je weet dat ik me verantwoordelijk voor jullie voel totdat je thuis weer bij man en kroost bent.
Jullie hebben mijn wens in vervulling gebracht en dat is het inspireren van de verschillende spelers in het onderwijs- en culturele veld in Suriname opdat zij zelf hun verantwoordelijkheid nemen voor kunst- en cultuur in het onderwijs.
Thank you. Thank you.
Ernestine
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
